W związku z prawem nakazującym odpowiednie stroje dla poszczególnych klas oraz kosztem materiałów, renesansowy ubiór różnił się pomiędzy klasami. Klasa niższa z konieczności wolała ciuchy praktyczne robione z lnu, wełny i owczej skóry. Zazwyczaj biedny mieszczanin miał tylko jeden komplet ciuchów. Klasa wyższa miała dostęp do jedwabiu, satyny, aksamitu i brokatu. Ich stroje były bogato zdobione, a ich krój niewymuszony potrzebami funkcjonalności.
Mężczyźni
Mężczyźni epoki renesansu, trwającego od XIV do XVII wieku, pragnęli wyglądać dostojnie i zamożnie. Bogaty wygląd był bardzo pożądany przez szlachtę. W celu poprawy naturalnej sylwetki męskiej, dodano dużo bufiastych elementów – na ramionach, udach, rękach, nogach a nawet stopach. Zaczęto także stosować pióra do prawie każdego elementu stroju.
Kobiety
Dla kobiet ważny był styl. Nosiły na sobie pięć warstw ubrań, więc szykowały się na wyjście przez dłuższą chwilę. Stroje ograniczały swobodę ruchu, ponieważ składały się z sukienki, halki, kamizelki, bielizny i kołnierza. Pod sukienkę właściwą kobiety zakładały sukienkę spodnią. Rękawy często był szerokie i obszyte futrem. Akceptowalne i modne były dekolty. Dodatkowe akcesoria odgrywały ogromną rolę w tej epoce. Drogocenne klejnoty były wszywane we wzory i ornamenty. Nakrycia głowy były obowiązkowe i dostępne w wielu wariacjach. Biedniejsze mieszczanki musiały się zadowolić praktycznymi sukienkami, które były w stanie same ubrać.
