Historia mody jest długa i kolorowa. Ubrania noszono praktycznie od zawsze w skromniejszej lub bogatszej formie. Sprawiały, że ludziom było ciepło i przyjemnie. Świadczyły o statusie osoby noszącej dany ciuch a także o wykonywanym zawodzie. Zajmijmy się ubiorem w świecie antycznym trzech wspaniałych cywilizacji.
Starożytny Egipt
Egipcjanie stawiali przede wszystkim na komfort, jednakże nie rezygnowali z piękna i ozdób. Korzystali z barwników, by nadać tkaninom kolor, dodawali cenne kamienie i klejnoty. Egipskie ciuchy były wykonywane z lnu, który był materiałem łatwo dostępnym.
Wszyscy mężczyźni nosili spódniczki wiązane w talii paskiem. Czasem materiał oplatał także nogi. Długość zmieniała się w trakcie panowania różnych dynastii. Bogaci Egipcjanie mogli sobie pozwolić na więcej zdobień oraz na biżuterię i nakrycie głowy.
Egipcjanki ubierały się w proste sukienki do kostek na jednym lub dwóch ramiączkach. Plisowane spódnice i sukienki były modne zwłaszcza w okresie Nowego Państwa. Im cieńsze było płótno, z którego była sukienka, tym było droższe.
Egipskie dzieci nie nosiły ciuchów dopóki nie osiągnęły wieku sześciu lat, kiedy zaczynały zakładać te same ciuchy, co dorośli, dopasowane do ich wzrostu i postury.
Starożytni Egipcjanie chodzili boso. Zakładali sandały tylko na szczególne okazje lub kiedy wiedzieli, że mogą się zranić w stopy. Biedni nosili sandały z liści palmy lub papirusu, bogaci ze skóry.
Starożytna Grecja
Starożytni Grecy nie przejmowali się modą, liczyła się funkcjonalność i prostota. Zwykły pas materiału, spięty lub zawinięty był wystarczający. W związku z pogodą wyznawali zasadę, że im mniej, tym lepiej.
Wszyscy członkowie rodziny nosił tunikę – okręcony wokół ciała i odpowiednio upięty kwadratowy lub prostokątny kawałek materiału. Jedynie niemowlęta były gołe. Materiały były farbowane w jaskrawe kolory. W zimie na tunikę narzucano płaszcz wykonany z wełny, który mógł służyć także za koc.
Typ i styl ubioru zależał oczywiście od tego, czy nosiła go osoba bogata czy biedna i jaką pozycję wspołeczeństwie zajmowała. Żeby to rozróżnić tuniki miały różne długości, wzory i nazwy.
Grecy nie bardzo lubili buty. Zakładali skórzane sandały, tak jak Egipcjanie, na specjalne okazje. Jednakże przez resztę czasu chodzili boso. Czasem ubierano nakrycia głowy. Inne dla kobiet, inne dla mężczyzn.
Starożytny Rzym
Rzymianie, tak jak starożytni Grecy, nosili tuniki. Był to podstawowy ubiór zarówno kobiet, jak i mężczyzn. Zakładano także togi, czyli tkaninę z grubej wełny okręcaną dookoła ciała. Toga miała zazwyczaj 6 metrów długości.
Jak w całym antycznym świecie, w Rzymie rozróżniano klasy społeczne. Plebejczycy nosili ciemne tuniki z tanich materiałów i cienkiej wełny. Patrycjusze zaś ubierali białe tuniki z drogich tkanin: cienkiego lnu, najlepszej jakości wełny a nawet jedwabiu.
W Starożytnym Rzymie w końcu doceniono buty. Sandały dla mężczyzn i zakryte obuwie dla kobiet. Ciuchy i buty kobiet były w wielu różnych kolorach. Obuwie świadczyło o statusie. Patrycjusze nosili drogie czerwone sandały z ornamentami. Plebs ubierał skórzane sandały.
