Ubrania w średniowieczu, tak jak i wcześniej, miały przede wszystkim funkcję użytkową. Musiały być przede wszystkim ciepłe, przewiewne i wygodne. Jaskrawe kolory i bogate zdobienia były stworzone dla bogatych. Zadziwiający jest jednak fakt, iż było wiele podobieństw pomiędzy ubiorem różnych klas i płci. To, co odróżniało bogatych od biednych, to materiał.
Materiał i kolor
Ubiór wszystkich klas był dość podobny, dlatego, żeby bogaci mogli czuć się ważniejsi, dodawano na ich ciuchach więcej zdobień, przykładano staranność do kroju oraz używano drogich materiałów. Zazwyczaj szyto z wełny, a jedwab i brokat były przeznaczone na specjalne okazje. Do zdobień wykorzystywano: frędzle, pióra, hafty, metale szlachetne, perły, drogocenne kamienie. Ludzie średniowieczni lubili kolory: karmazynowy, błękitny, żółty, zielony i fioletowy.
Średniowieczna bielizna
Większość ludzi spała nago i nie zawracała sobie głowy bielizną. Rano mężczyźni zakładali lnianą koszulę z długim rękawem i spodenki do kolan a kobiety długą koszulkę. Obie płcie nosiły tuniki.
Okrycie wierzchnie
Mężczyźni na pierwszą tunikę z długimi rękawami wkładali drugą, zazwyczaj bez rękawów. Na zimę te okrycia były często podszywane futrem zwierząt. U paska mężczyzny był bogato zdobiona klamra ze złota lub srebra dodatkami innej biżuterii. Pod tunikę zakładano spodnie lub rajstopy do kolan.
Dostojne kobiety nosiły wykwintne sukienki do ziemi zazwyczaj w jednym kolorze, szczególnie na dworze i podczas turniejów rycerskich. Taki strój był przepasany paskiem, do którego często dołączano małe ozdoby.
Rękawice, kapelusze i buty
Rękawice były noszone na zewnątrz i były długości do łokcia. Wszyscy nosili kapelusze. Różne typy i style na różne okazji. Nawet w domu należało mieć coś na głowie. Buty były często luźne. Wysokie do jazdy konno i niskie, zakrywające tylko kostkę do chodzenia po domu i po gospodarstwie. Robiono je ze skór lub materiału. Dodawano także ozdoby i ornamenty wedle uznania właściciela.
